ഒരു പ്രേമലേഖനത്തിന്‍റ മധുരം

“പെറ്റ വയറിന്‍റ  വേദന അല്ലാത്തവര്‍ക്ക് പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിലാകത്തില്ല.”
ഇത് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ പറയുന്ന ഒരു പറച്ചിലാണെ.

പെണ്‍മക്കള്‍ പ്രായമായാല്‍ അച്ഛന്മാരെക്കായിലും  കൂടുതല്‍ അമ്മമാര്‍ക്കായിരിയ്ക്കും കെട്ടിച്ചുവിടാന്‍ തിരക്കു കൂടുതല്‍  എന്നാണ് എന്‍റ അഭിപ്രായം.തിരിച്ചും കാണുമായിരിയ്ക്കും.ഞാന്‍ തര്‍ക്കിയ്ക്കുന്നില്ല

പണ്ട് എന്‍റയൊക്കെ കല്യാണം നടക്കുമ്പോള്‍ അതിന്‍റ പിന്നില്‍ ഒരു ഏജന്‍റായിരുന്നു.അവരെ നാട്ടിന്‍ പുറങ്ങളില്‍ പച്ച മലയാളത്തില്‍ തരകന്‍മാരെന്നും ദല്ലാളന്‍മാരെന്നും ഒക്കെ പറയും.ഇപ്പോളിസ്ഥാനം കൈയ്യടക്കി വെച്ചിരിയ്ക്കുന്നത് മാര്യേജ് ബ്യൂറോക്കാരും അതിനൊപ്പം പേപ്പറുകാരുമാണ്.കുറഞ്ഞപക്ഷം ഒരു രണ്ടു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും പേപ്പറില്‍ കൊടുക്കും.പിന്നെ ഈ നാട്ടില്‍ കാണുന്നഎല്ലാ ബ്യൂറോകളിലും പോയി രജി സ്ററരു ചെയ്യും.

  പിന്നെ അവരു വിളിയ്ക്കുന്നതും പ്രതീക്ഷിച്ചുള്ള ഒരു ഇരിപ്പാണു.ഈ പയറ്റെല്ലാം കഴിഞ്ഞാണ്  ഒരു സുഹൃത്തിന്‍റ നിര്‍ദ്ദേശപ്രകാരം എന്‍റ 
അതിയാന്‍   മോള്‍ക്കുവേണ്ടി കേരള മാട്രിമോണിയില്‍ പേരു     രജി സ്ററരു   ചെയ്തത്. ഒരു ദിവസം സിറ്റിയിലെ അവരുടെ ഓഫീസില്‍ പോയി രജി സ്ററരു   ചെയ്ത് ഐഡി നമ്പരും   ബാക്കി കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ എനിയ്ക്കു കൈമാറി,അദ്ദേഹം എനിയ്ക്ക് ഒരു പുതിയജോലി കൂടി തന്നു.എന്നും വൈകിട്ട് വന്നാല്‍ ഒരു രണ്ടു മണിക്കുറോളം കേരളാ മാട്രിമോണില് ചെറുക്കനേ തപ്പല്.വയസ്സു കാലത്ത് ഞാനൊരു കംപ്യൂട്ടര്‍  ഡിപ്ലോമായെടുത്തതുകൊണ്ടു പറ്റിപ്പോയ കുരിശായിരുന്നു അത്.ഏതായാലും ഞാന്‍ പതുക്കെ അതുമായി അങ്ങ് അഡ്ജസ്റ്റായി. സാധാരണ ഞാനറിഞ്ഞടുത്തോളം കുട്ടികള്‍ തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ട്  അവസാനമാകുമ്പോള്‍ രക്ഷകര്‍ത്താക്കളിലേയ്ക്ക് പന്ത് കൈമാറുന്നതാണ് പതിവ്. ഒന്നാമതായി ഈ നെറ്റു നോക്കാനും മറ്റും ഒരു ഒരു വിധപ്പെട്ട രക്ഷകര്‍ത്താക്കള്‍ക്ക് ഇപ്പോഴും അറിവില്ല.

സായിപ്പിന്‍റ ഭാഷയിലൊട്ടുമെ പ്രാവീണ്യം ഇല്ലാതിരുന്ന ഞാന്‍ പതുക്കെ പതുക്കെ അതില്‍ തെളിയാനും തുടങ്ങി.മോള് അച്ഛന്‍റടുക്കല്‍ എന്നെപ്പറ്റി കമന്‍റും പറഞ്ഞു."എന്‍റ കല്യാണം നടന്നില്ലെങ്കിലെന്തുവേണ്ടി അമ്മേടെ വൊക്കാബുലറി മെച്ചപ്പെട്ടല്ലോയെന്ന്.”അതൊരു പച്ചപ്പരമാര്‍ത്ഥം ആയിരുന്നു.

ഇനിയാണ് സംഭവബഹുലം.
ഒരു ദിവസം ഒരു ചെറുക്കന്‍റ എക്സ് പ്രസ്സ്  ഇന്‍‍ററസ്റ്റ്  എന്‍റ മെയിലില്‍ വന്നു കിടക്കുന്നു.റഫറന്‍സിന് കൊടുത്ത മെയി ല്‍   ഐഡി.അത് ആരുടെയാണെന്ന് അയക്കുന്നയാളിന് അറിയില്ലല്ലോ. ഞാനതിനു ഒരു മറുപടിയും കൊടുത്തു.പിന്നെ അടുത്തപടി ജാതകം ചോദിക്കലും പാസ്സ് വേഡിട്ടു സൂക്ഷിച്ചു പൊതിഞ്ഞു വെച്ചിരിക്കുന്ന ഫോട്ടോ ചോദിക്കലും ഒക്കെയായിരുന്നു. ആ ചടങ്ങുകളുംകഴിഞ്ഞു. കാണാന്‍ വലിയ കുഴപ്പമില്ലാത്ത  പയ്യന്‍  ‍. ഇത്രയും ആയപ്പോള്‍ മെയിലിന്‍റ മറ്റെ തുമ്പില്‍ പിടിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന കക്ഷിക്ക്  കുറച്ചുകൂടി ഇങ്ങേ തുമ്പിലോട്ടുള്ള ദുരം കുറഞ്ഞതുപോലെയായി.വീണ്ടും ഒരു കുഞ്ഞുമെയിലയച്ചിരിക്കുന്നു.വിവരം അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ട്.തിരിച്ചു മറുപടി കൊടുത്തു.ജാതകം നോക്കിയിട്ടറിയിക്കാം. വേണ്ടാന്നുണ്ടെങ്കില്‍ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ആകെ ഉപാധി ഇതുമാത്രമാണ്.

അങ്ങിനെ ജാതകംനോക്കാന്‍ പതിവുപോലെ ഒരു ഞായറാഴ്ച ഒരു നാലഞ്ചെണ്ണവുമായി അദ്ദേഹം യാത്ര തിരിച്ചു.ഭാഗ്യക്കുറിയുടെ റിസള്‍ട്ടറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ ഞാന്‍‍ കാത്തിരുന്നു.തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍  മനസ്സിലായി കക്ഷിയുടെ ജാതകം ചേരുന്നില്ല.ഞാനങ്ങോട്ടു മെയിലയച്ചു.പയ്യന്‍ വേറെ പെണ്ണിനെ നോക്കട്ടെയെന്നു കരുതി.

വീണ്ടും ഒരാഴ്ചയുടെ തുടക്കം ആയി.പതിവുപോലെ വൈകുന്നേരം വന്നു.ആദ്യത്തെ ജോലി.കംപ്യുട്ടര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്തു. നെറ്റു കണക്‍ഷന്‍ ഓണാക്കി.പെണ്ണു കാണാന്‍വരുന്ന ചെറുക്കനെ സ്വീകരിക്കാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ മെയില്‍ ഇന്‍ബോക്‍സു തുറന്നു.അതാ കിടക്കുന്നു ഒരെണ്ണം.നോക്കിയപ്പോഴേ മനസ്സിലായി.ഇതു പഴയ കക്ഷിയുടെ  ആണെന്ന്. വായിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ നല്ല മധുരം. വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചു.അപ്പോളാണ് മനസ്സിലായത് പ്രേമലേഖനത്തിനിത്രയും മധുരമുണ്ടെന്ന്.ആദ്യമായി വായിച്ച പ്രേമലേഖനത്തിന്‍റ മധുരം ഇപ്പോഴും നാവില്‍ നിന്നും പോകുന്നില്ല.
 എന്‍റ നല്ല കാലത്ത്  മിക്‍സഡ് കോളേജില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഇങ്ങനൊരെണ്ണം വായിക്കാന്‍ യോഗം വന്നില്ലല്ലോ എന്നുള്ള ഒരു നഷ്ടബോധം അപ്പോഴാണ് എനിയ്ക്കുണ്ടായത്.

തിരിച്ചു എന്‍റ  മറുപടി മെയിലു കിട്ടിയ  പാവം പയ്യന്‍ ........