അവനെന്നും ആവഴിയെയാണ്സ്ക്കുളില് പോകുന്നത്. കുറച്ചു ദൂരം വരെ അമ്മ കൂട്ടിനുണ്ടാകും.തിരിച്ചു വരുന്നത് വേറെ വഴിയെയാണ്.കൂട്ടുകാരുമായി.അങ്ങോട്ട് പോകുമ്പോള് ആ വലിയ കുളത്തിന്നരികില് വരുമ്പോളവനൊന്ന് നില്ക്കും. അറിയാതെ കൌതുകത്തോടെ നോക്കി നില്ക്കും.ചുറ്റിനും കല്പ്പടവുകള്. പായല് പിടിച്ചു കറുത്തു കിടക്കുന്നു .കരിങ്കല്ലിലാണ് കല്പ്പടവുകള് പണിതിരിയ്ക്കുന്നത്. നടുക്ക് ശാന്ത സുന്ദരമായ വെള്ളം.നിറയെ താമര ഒരുവശത്ത്.ഒരുവശത്ത് ചെറുതും വലുതുമായ ആമ്പല് പൂക്കള്.കല്പ്പടവുകളുടെ ഇടയിലെ വിള്ളലില് കൂടി കുറ്റിച്ചെടികള് തലനീട്ടി നില്ക്കുന്നു.ചെറിയ ചെമന്ന പൂക്കള്.നിറയെ പൂക്കളുമായി അതു നില്ക്കുന്ന കാഴ്ച ആരെയും മോഹിപ്പിക്കും. ഏതോ ഭൂതകാലത്തിന്റെ നഷ്ട പ്രതാപത്തെ ഓര്ത്തു ദുഃഖിച്ചു കിടക്കുന്ന കുളക്കടവുകള്.ആരും കുളിക്കാനില്ലാതെ നിശ്ചലമായി കിടക്കുന്നു.
വെള്ളത്തിലെ കുഞ്ഞുമീനുകള്.കൊച്ചു കൊച്ചു തവളകള്.നിറയെ മുള്ളന് പായലുകള്.എല്ലാം കൊണ്ടും പ്രതാപം നഷ്ടപ്പെട്ട ആ കുളം അവന്റ ചെറിയ മനസ്സില് പോലും ഒരു വേദനയുളവാക്കി.അവനമ്മയോടാ കുളത്തിനെപ്പറ്റി തിരക്കി.അമ്മ കുറെ കാര്യങ്ങളവനോടു പറഞ്ഞു. ആ കുളത്തിനെപ്പറ്റി.ഒരുകാലത്ത് നാടുവാഴി തമ്പ്രാന്റ കുളമായിരുന്നു അതെന്ന്.നാടു വാഴിയുടെ അന്തപുരത്തിലെ ആയമ്മമാര് തേവാരത്തിനു വന്നിരുന്ന ഒരു
കാലമുണ്ടായിരുന്നു. മുക്കുറ്റിച്ചാന്തിന്റെയും തിരുതാളിയുടെയും മണം നുകര്ന്ന് എത്രയോ മേനിയഴകാസ്വദിച്ച കുളക്കടവ്.ഇന്ന് ആരും തിരിഞ്ഞു നോക്കാനില്ലാതെ നഷ്ട പ്രതാപത്തെയോര്ത്ത് ദുഃഖിച്ചു കിടക്കുന്നു.
എല്ലാത്തിനും ഒരു കാലമുണ്ട് എന്നു പറഞ്ഞതുപോലെയായിരുന്നു ആ കുളത്തിന്റയും കാലം.
എന്നും വഴിയില് നിന്നും അവന് ഒരു കല്ലെടുക്കും. കുളത്തിനടുത്തെത്തുമ്പോള് അവന് വെറുതെ ഒരേറു കൊടുക്കും
കുളത്തിന്റെ മധ്യത്തിലെയ്ക്ക്..പിന്നെ കുറെ നേരം നോക്കി നില്ക്കും അതിന്റെ ഓളങ്ങള് ആ ആ ആമ്പല്പൂക്കളെ തഴുകി, താമരയിതളുകളെ ഊഞ്ഞാലിലാടിച്ച്,കടന്നു പോകുന്നത് വെറുതെ നോക്കി നില്ക്കും.
വീണ്ടും നടക്കും.
വീണ്ടും പിറ്റെ ദിവസത്തിനായ് കാത്തു നില്ക്കും.അടുത്ത കല്ലെടുക്കും.കുളത്തിനടുത്തെത്തുമ്പോളൊരേറു കൊടുക്കും.ആകുഞ്ഞോളങ്ങലലയടിച്ചവസാനിക്കുന്നതുവരെ നോക്കി നില്ക്കും.പിന്നീടു യാത്രയാകും.അങ്ങിനെ നിശ്ചലമായി കിടന്ന ആ കുളത്തിന് ഒരു ചെറിയ അനക്കം.ഒരു ചെറിയ ഓളം വന്ന് ആ കല്പ്പടവുകളില്
അലയടിച്ചു.അവനിടുന്ന കല്ലുകള് ആമുള്ളന്പായലുകളെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് അതിന്റെ ഗര്ഭഗൃഹത്തിലോട്ട് പൊയ് ക്കൊണ്ടിരുന്നു..
ഒരു ദിവസം അവന്റെ അമ്മ ഈ വികൃതി കണ്ടു. അവര് അവനോടു പറഞ്ഞു. അരുത്. ഒരിയ്ക്കലും അരുത്.ഓരോദിവസവും എറിയുന്ന കല്ല് അതിന്റെ ഗര്ഭഗൃഹത്തിലടിഞ്ഞുകൂടും.ഒരു ദിവസം കുളം ഒരു വലിയ കല്ലു കൂമ്പാരമായി മാറും.അതിനെ നശിപ്പിക്കരുത്.അത് അതിന്റെ നഷ്ട പ്രതാപത്തിലെങ്കിലും അവിടെ നിലനില്ക്കട്ടെ.
പിറ്റെന്നാള് കുട്ടി കല്ലെടുത്തില്ല. എറിഞ്ഞില്ല.വെറുതെ കുളക്കടവില് ചെന്നു നിന്നു.താമരപ്പൂക്കളെ നോക്കി...ആമ്പല്പ്പൂക്കളെ നോക്കി..കല്പ്പടവുകളിലെ കാട്ടുചെടികളേ നോക്കി..കുഞ്ഞു മീനുകളെ നോക്കി. തിരിച്ചു പോകാനാഞ്ഞു.
അതാ ആ താമരയിലൊരെണ്ണം കുട്ടിയോടു ചോദിയ്ക്കുന്നു.”എന്തേ, ഇന്നു നിനക്കെന്തുപറ്റി?”
അത്ഭുതം കൂറുന്ന കണ്ണുകളാല് അവനാരാഞ്ഞു.”എന്ത്,പൂവു സംസാരിക്കുന്നുവോ?”
“അതെ നീയെറിഞ്ഞ കല്ല് ഓളങ്ങളുണ്ടാക്കി.ഞങ്ങളെ ഉണര്ത്തി.എന്തുകൊണ്ടു നീയത് അവസാനിപ്പിച്ചു.എന്തിനാണ് നീ കല്ലുകളെറിഞ്ഞ് നിശ്ചലമായി കിടന്ന ഞങ്ങടെ വികാര വിചാരങ്ങളെ ഉണര്ത്തിയത്.”
കുട്ടി ജിജ്ഞാസയോടെ ചോദിച്ചു.”എന്ത്,എന്തായിപ്പറയുന്നത്”
“അതെ, ഈ കുളത്തില് ഒരു ചലനവുമില്ലാതെ നിര്വ്വികാരരായി ഞങ്ങള് വിടര്ന്നും കൊഴിഞ്ഞും നില്ക്കുമ്പോളാണ്, ആ കല്ലുകള് സൃഷ്ടിച്ച കുഞ്ഞോളത്തില് ഞങ്ങള്ചാഞ്ചാടിയാടി തിമര്ക്കാന് തുടങ്ങിയത്.
എന്തു രസമായിരുന്നു.എന്നും നിന്റെ വരവിനായി ഞങ്ങള് കാത്തു നില്ക്കുമായിരുന്നു.ഞങ്ങളിലെ മൊട്ടുകളെല്ലാം
എത്ര ഉത്സാഹത്തോടെയാണ് വിരിഞ്ഞു പൂവായി മാറിയത്.ഇന്നിപ്പോള് നീ..”
അതു മുഴുമിപ്പിക്കാന് സമ്മതിയ്ക്കാതെ കുട്ടി പറഞ്ഞു. “ അയ്യോ ,അങ്ങിനെയൊരിയ്ക്കലും പറയരുതേ ചങ്ങാതി.അതിന്റ വരും വരായ്കയെ കുറിച്ച് ഞാന് അജ്ഞാനിയായിരുന്നു. ഇപ്പോഴാണ് ഞാനതു മനസ്സിലാക്കിയത്.
ഞാനിടുന്ന കല്ലുകള് നിങ്ങളുടെ അസ്ഥി വാരത്തെ തകര്ക്കും.നിങ്ങള്ക്കു പിന്നെ നില്ക്കാനിടമില്ലാതെ വരും.
ഇപ്പോള് നിശ്ചലമെങ്കിലും നിങ്ങള്ക്കു നില്ക്കാനൊരിടമുണ്ടല്ലോ,നൈമിഷിക സുഖം തേടി നിങ്ങള് എന്റെ
കല്ലുകളെ സ്വീകരിച്ചു് ഓളങ്ങളില് ഉന്മാദമാടി നിന്നാല് അത് നിങ്ങളുടെ നില നില്പ്പിനെയായിരിയ്ക്കും ബാധിയ്ക്കുക.
താമര പറഞ്ഞു.”നീ ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ വേദാന്തം പറയുന്നുവോ.?”
“വേദാന്തമല്ലാ...അനുഭവങ്ങളില് കൂടി എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് പല അവസരങ്ങളിലും വീണു കിട്ടിയ അനുഭവ സമ്പത്ത്.
എന്റെ അമ്മ, അത് പകര്ന്നു തന്നതാണെനിയ്ക്ക്.അത് ഞാന് വേദവാക്യമാക്കിയെന്നുമാത്രം. അമ്മയുടെ വാക്കുകളൊരിയ്ക്കലും പിഴയ്ക്കാറില്ല.അതുകൊണ്ട് ഞാന് നിങ്ങളോട് മാപ്പു ചോദിച്ചു കൊണ്ട് വിടചൊല്ലുന്നു.”
അടുത്ത ഏറിനായി ആരെങ്കിലും വരുമോയെന്നറിയാതെ വീണ്ടും സൂര്യനെ നോക്കിയവ തപസ്സു ചെയ്തു കൊണ്ടേയിരുന്നു.........